Vanaf een maand of zes lijkt je baby eindelijk beter te slapen. Langere blokken slaap in de nacht, en ook overdag begint er een redelijk ritme in te komen. En net als je denkt dat het nu eigenlijk wel goed te doen is, kom je aan bij de acht tot twaalf maanden. Wàt is er gebeurd met je goed slapende baby?
In het overzicht ‘hoe baby’s slapen in het eerste jaar‘, stond al een dip te zien rond de acht tot twaalf maanden. Nogal een kater, want net als je een beetje bij begint te komen, start er een periode waarin je vermoeider kan zijn dan ooit te voren.
Vaak is dit ook de tijd dat er loze adviezen worden gegeven: je moet je baby leren zelf in slaap te vallen, of erger nog: het is je eigen fout dat je baby zo vaak wakker wordt. Geen van de beide opmerkingen kloppen en maken deze toch al zware periode voor moeder en kind nog een stuk moeilijker.
Doordat het slapen verslechtert, kan je ook onzeker worden. Doe ik iets fout, is er iets veranderd? De kans is groot dat je zoekt naar een oorzaak van het slechter slapen. Omdat je baby niet kan vertellen wat er aan de hand is, wordt er gekeken bij de huisarts, osteopaat, homeopaat en slaap experts. Toch levert dit vaak geen oplossing. Zo gek is dat niet: deze ontwikkeling in slaap is doodnormaal – alleen vaak helaas niet als zodanig erkend.
De cijfers: hoe een baby slaapt rond 8 tot 12 maanden
Niets is fijner dan weten dat je als moeder niet alleen wakker bent in de nacht. En daarom eerst de cijfers over hoe andere baby’s slapen in deze periode.
Rond zes maanden slaapt zo’n 60 procent van de baby’s regelmatig een blok van minimaal 5 uur in de nacht. Bijna 15 procent van de baby’s wordt dan nog minstens drie keer per nacht wakker.
Dit beeld wijzigt echter flink als je kijkt naar hoe baby’s slapen rond 9 maanden. Sliep eerst 60% regelmatig een lang blok, rond negen maanden is dit een kleine 40%. Kennelijk gaan baby’s slechter slapen in plaats van beter.
Het grootste deel van de baby’s heeft ook nog hulp van de ouders nodig om weer tot rust te komen en verder te kunnen slapen.
Wat is er aan de hand?
Verlatingsangst tussen 8 en 12 maanden
De grootste boosdoener voor de slechte slaap is de verlatingsangst. Verlatingsangst is precies wat het woord al zegt: de angst om verlaten te worden.
Als je baby geboren wordt, is hij negen maanden een deel van jouw lichaam geweest. Voor zijn gevoel blijft dat ook zo na de geboorte: dicht bij jou als moeder is hij compleet, zonder jou niet. Je bent voor hem gewoon een deel van zijn wezen, een ledemaat. Als hij iets nodig heeft, breng jij het. Als hij iets niet wil, haal jij het bij hem weg.
In de eerste achttien maanden van zijn leven leert een baby dat jullie twee aparte wezens zijn. Dit besef begint in het vierde trimester langzaam te groeien, en een piek van dit besef zal hij hebben rond 9 tot 12 maanden. Hij beseft nu dat je zomaar weg kan lopen (de deur uit, de wereldbol af), en dat hij daar geen enkele controle over heeft.
Toch ben je voor hem nog een wezenlijk onderdeel van zijn wereld: alles wat hij nodig heeft, moet hij van jou krijgen. En dus kan deze periode heel beangstigend zijn.
Doe ik het dan fout?
Vaak wordt gedacht dat deze periode, waarin je kind enorm aanhankelijk kan zijn, een fout is van de ouders. Je had maar wat harder moeten zijn, want dan was je kind niet zo overstuur geraakt als je wegloopt. Je had hem eens wat vaker moeten laten huilen, want nu is hij een aanhankelijk watje dat nooit zelf wat durft te doen.
Hoor je dat wel eens?
Niets van die dingen is waar. Als je baby door de fase van verlatingsangst heengaat en moeite heeft met deze periode, is dat eigenlijk een compliment. Het is namelijk het gevolg van een veilig gehechte baby. Ik weet dat het niet zo voelt – als je de keuken inloopt en je kind stort in, voelt het eerder alsof je kind je niet vertrouwt.
Veilig gehechte baby’s ontwikkelen zich als peuters die een stuk zelfverzekerder zijn dan hun minder veilig gehechte leeftijdsgenootjes. Ze zijn zò zeker van hun basis, de steun waar ze op terug kunnen vallen, dat ze zich binnen drie jaar een stuk zelfstandiger kunnen gedragen.
En laten we eerlijk zijn? Hoe zekerder we zelf zijn van de steun van onze ouders, partner of baas, hoe meer we kunnen bereiken. Als je je constant afvraagt of iemand nog wel terugkomt, nog wel van je houdt of je nog wel waardeert voor wat je doet, dan komt er weinig meer uit je handen.
Dus: een baby die door een fase van verlatingsangst heen gaat is niet je eigen domme schuld. Het is een teken van een veilig gehechte baby die later zelfstandig en vol zelfvertrouwen door kan groeien.
Maar hij manipuleert me!
Vaak hoor je dat een baby je manipuleert met zijn gehuil of gejammer. ‘Als je te vaak op hem reageert als hij huilt, dan leert hij dat hij dan aandacht krijgt’, is één van die stellingen.
Dat gaat voorbij aan twee belangrijke punten.
- Een baby kan niet manipuleren. Dat vereist de ontwikkeling van het hoogst gelegen hersengebied, de prefrontale cortex. Dit hersengebied ontwikkelt door tot een kind twintig is, en is verantwoordelijk voor bijvoorbeeld impuls controle, rationeel nadenken en kritisch nadenken. Het is het hersendeel dat als laatste begint te ontwikkelen. Bij een kind van negen maanden is dit nog niet ontwikkeld.
- Een baby kan niet praten. Als hij ’s nachts wakker wordt en hij raakt in paniek, kan hij niet een lampje aandoen, even rondkijken, naar je toelopen en zeggen ‘ik wil even een knuffel’. Hij huilt. Dat is de enige manier waarop hij kan duidelijk maken dat er iets is.
Helaas komt de gedachten van ‘harde liefde’ uit een paar generaties voor ons. Een aantal dokters – mannen – schreven eind 1800 boeken over opvoeden. Truby King, Luther Emmett Holt, John B. Watson, ze schreven allemaal over nachtvoedingen (niet doen), laten huilen (wel doen) en knuffelen (niet doen). Dit is vaak nog een gebruikelijke manier van opvoeden in de oudere generaties.
Hou in je hoofd dat het niet mogelijk is om een kind teveel liefde te geven. Een baby die huilt, heeft je nodig. Een baby heeft je nodig met elke vezel in zijn lichaampje. Hij manipuleert je niet. Je baby ligt niet in bed na te denken over hoe hij je deze keer zover kan krijgen dat je komt. Hij heeft je nodig, dus hij huilt. Punt uit.
>> Lees ook: Waarom een baby niet kan manipuleren <<
Andere ontwikkelingen rond 9 tot 12 maanden
Naast dat verlatingsangst een enorme impact heeft, gaat je kind ook fysiek weer door een sprongetje. Leren kruipen of lopen gebeurt vaak in deze maanden. De hersenen zijn keihard aan het werk om nieuwe verbindingen te leggen. Terwijl het lichaam allerlei nieuwe gekke bewegingen maakt, zijn de spieren aan het werk en je kleintje moet weer opnieuw zijn lichaampje ontdekken.
Al deze veranderingen maken dat hij zich dus ook niet vertrouwd voelt in zijn lichaam. Als je elke twee maanden compleet nieuwe dingen kan met je lichaam, zou je dan ook niet heel graag iemand dichtbij je willen hebben om je daarmee te helpen en je de zekerheid te geven dat alles goed komt?
Hoe kom je erdoorheen?
Deze periode van slapeloosheid is vreselijk, ik weet het. Je bent voor je gevoel al bijna een jaar moe, op je werk wordt van je verwacht dat je volledig meedraait en familie en vrienden snappen niet dat je nog steeds geen puf hebt. Tel daar de negatieve commentaren bij op (het is je eigen schuld, je moet hem laten huilen, wat een watje is dat kind) en je hebt een recept voor moedeloosheid.
Maar nu het goede nieuws: het komt goed.
Jij èn je kleintje komen hier doorheen. Deze periode is volstrekt normaal, er zijn duizenden en duizenden moeders eerder doorheen gekomen, op alle continenten. Probeer dicht bij jezelf te blijven en pas alle hacks toe die je kan bedenken. Wie zegt dat een baby in een ledikantje moet liggen waar je amper bij kan? Wie zegt dat je kleintje alleen moet slapen? Wie zegt dat een kleintje al zelf in slaap moet kunnen vallen?
Inderdaad: een ander.
Zoek naar een manier waarop je door deze periode heen komt. Probeer je voor te stellen hoe verwarrend en zwaar de periode is voor je kleintje.
Wil je daar graag hulp en begeleiding bij, dan help ik je graag.
Slapen is een proces van 24 uur en afhankelijk van verschillende radartjes, maar ook van omgeving. Omdat ik weet hoe donker en vermoeiend de nachten en dagen kunnen zijn als je kindje niet goed slaapt, is er de online cursus Beter Slapen Vanuit Verbinding.
In die online cursus leer je precies welke radartjes er zijn, hoe je ze kan beïnvloeden en wat je kan doen voor meer rust en slaap. Je leest er alles over op deze pagina: Online cursus Beter Slapen Vanuit Verbinding.
Tips voor de nachten tussen 8 en 12 maanden
Fluister in zijn oor
Kost het je moeite om ’s nachts je geduld te bewaren? Pak je baby vast, snuif dat zalige babyluchtje op en begin te fluisteren waar hij last van heeft. Fluister in zijn oor over hoe bang hij is dat je weggaat, maar dat je bij hem blijft. Vertel over zijn lichaampje dat zoveel nieuwe dingen leert. Leg hem uit waarom je werkt, maar dat je altijd terug komt. Vertel over hoe jij hebt leren lopen. Het maakt niet uit wat, maar erken wat er aan de hand is.
Het zal je kleintje kalmeren om je stem te horen terwijl hij zich veilig bij je voelt. En grootste plus: door hardop uit te spreken (of fluisteren, wat je wil) waar hij mee zit, zal je merken dat je meer begrip en geduld voor hem kan opbrengen.
Deel de nacht op
Wat mijn geestelijke en lichamelijke gezondheid redde was het opsplitsen van de nachten. Mijn man was tot één uur ’s nachts beschikbaar, ik vanaf één uur tot half zeven. Daarna wisselden we weer om en sliep ik ’s morgens nog een uurtje. Hierdoor hadden we allebei een redelijk blok slaap (ik kroop om half negen in bed), en konden we elkaar helpen. Om de beurt lagen we op een matras in de babykamer, terwijl de ander zonder schuldgevoel kon slapen.
Gebruik je vakantieuren
Probeer even minder te werken. Een uurtje minder per dag werken, zorgt voor wat extra rust. Zo kan je een uurtje langer blijven liggen als je partner opstaat met je kind(eren). Een uurtje extra slaap is nooit weg.
Een vloerbed
Leg een matras op de vloer, en slaap daarop met je kleintje. Zo kan hij dichtbij je slapen en kan ook jij met een gerust hart in slaap vallen. Meer over de voordelen van een vloerbed leg ik hier uit.
>> Lees ook: Mama, wordt eens wakker alsjeblieft? <<
Vraag hulp
Je hoeft het niet alleen te doen. Vraag hulp van je buurvrouw om eens een stukje met je kleintje te lopen terwijl jij even slaapt of doucht. Bel een oma om even wat te helpen in huis of te spelen met je baby. Probeer jezelf op te laden zodat je er weer tegenaan kan.
En zit je om drie uur ’s nachts op en wil je de deur uitlopen naar een hotel en voor een week wegblijven? Compleet normaal. Voel je er niet schuldig over en bespreek het met je partner of iemand die dichtbij je staat. Kijk of je op een bepaalde manier elkaar kan ontlasten als het je teveel wordt.
Niemand in je omgeving om te helpen? In de online cursus Beter Slapen Vanuit Verbinding help ik je graag, maar ook tientallen andere moeders. In de live Vraag en Antwoord-webinars kan je namelijk al je vragen aan mij stellen en kijken wat je kan verbeteren in het slapen van je kindje en jouzelf. Meer informatie lees je hier.
>> Lees ook: Helpt een fles kunstvoeding of rijstepap om door te laten slapen? <<
Waaauw,ik had dit nodig in mijn leven,als allenstaand moeder,had ik idee dat ik gek werd,dankjewel ???
Fijn! Er zijn zóveel meer moeders en baby’s die door deze periodes gaan!
Wauw. Dit had ik even nodig! Top dankjewel.
Precies dit!! Heel herkenbaar. Anderen gaven me al de indruk dat er iets mis was met m’n kind, maar tis dus heel normaal. Geeft toch rust. Al slapen we er niet beter van haha.
Hahaha nee, dat slapen verbetert er niet door :D. Hopen dat het toch voor wat meer rust in je hoofd zorgt :).
Geweldig mooi beschreven. Dank hiervoor. Ons meisje van 8 maanden slaapt momenteel slecht en het lezen van dit stuk helpt.
Prachtig geschreven en met zoveel liefde. Heel voelbaar. Bedankt voor adviezen en oo zo fijn om begrepen te worden en nog belangrijker om te begrijpen waar dat kleine schatje doorheen gaat geeft meteen een stuk rust en power (al ben ik zo uitgeput haha) dikke knuffel voor je. X
Oh zo eens. Dikke ruzies met mijn man gehad die onze zoon wilde laten huilen terwijl die toch echt zijn nachtvoedingen tot een jaar oud wilde hebben. Dochter van nu 8 maanden begonnen met gebroken nachten terwijl ze vanaf week 2 ontzettend goed sliep. Weer ruzie. Maar ik liet hem en laat haar niet huilen. Ze is een baby en is niet voor haar lol wakker. Ik help haar en samen komen we er wel doorheen.
Wat moeilijk voor je! En wat goed dat je toch zo goed en liefdevol er voor je kinderen bent. Het is extra lastig als je partner niet achter je staat dan.
Erg fijn om te lezen. Geeft weer hoop en een goed gevoel. Bedankt!
Echt een mooi stuk. Herkenbaar en een soort van last van mijn schouders eraf.
Fijn! Niet twijfelen aan jezelf ❤
Dit had ik even nodig:)
Ons zoontje slaapt 1 uur goed en dan huilend wakker.
Tandjes? Dromen? Nieuwe fase? … verlatingsangst daar had ik nog niet bij stil gestaan. Ik probeer het hem eerst zelf op te laten lossen. Helaas vaak geen effect. Ik troost hem nu steeds, vaak is hij dan klaarwakker. En heeft het op dat moment ook geen zin om hem weer terug in bedje te leggen dan begint hij overnieuw. Ik weet dat je ermee moet oppassen ( dat is wat ze zeggen) maar hij slaapt nu al een paar nachtjes tussen ons in. Dat voelt op dit moment het fijnste voor ons drie. :)
‘Ze’ zeggen heel veel, maar jullie zijn uniek. Gewoon doen wat werkt. Ik beloof je dat je niet mee op kamers hoeft omdat hij nog steeds niet alleen slaapt ;).
Zonder gekheid: als je kindje een behoefte uit en jullie kunnen daaraan voldoen én lekker slapen… gewoon je eigen gevoel volgen. ‘Ze’ vinden altijd wel wat, welke keuze je ook maakt ❤️
Onze dochter is 13 weken te vroeg geboren en na 4 maanden in een ziekenhuis te hebben geleefd thuisgekomen en werkelijk hebben wel 3 verschillende bedjes wiegjes cosleepers gehad om haar hetzelfde geborgen gevoel te geven met slapen als in haar couveuse in het ziekenhuis.
Dat was goed gelukt in stapjes van cosleeper naar haar wiegje…maar nu is ze over naar haar ledikantje en ineens is het slapen een ramp!
Ze is geboren 11 maanden maar haar gecorrigeerde leeftijd is ze 8 maanden dus ze heeft al extra verlatingsangst en dus dit er bovenop….ze zeggen inderdaad in haar eigen bedje vanwege je eigen nachtrust en de gevaren….maar ze slaapt beter tussen papa en mama in… is dat fout?
Hey Carola, je doet helemaal niks fout! Hou alsjeblieft jullie dochtertje dichtbij jullie als ze daar het beste slaapt. Probeer je alleen wel aan de regels van het veilig samen slapen te houden. Die vind je hier: https://www.liefdevaneenmoeder.nl/veilig-samen-slapen-met-je-baby/.
Het is heel normaal dat een jong kindje de nabijheid van de ouders hard nodig heeft om te kunnen ontspannen. Kindjes die in het begin gescheiden zijn geweest van hun ouders, zoeken die bevestiging nog veel meer om in te halen wat er in het begin is gemist. Dus blijf zo dicht mogelijk bij jezelf en probeer daarin zeker van jezelf te zijn.
Liefs, Mildred
Wat een mooi geschreven stuk, in mijn zoektocht naar; het is ok dat mijn mannetje bij me slaapt.
Mijn jongste zoon is begin maart geboren en nu dus ongeveer acht en een halve maand oud. Vanaf week twee/drie tot week elf ongeveer sliep hij alleen maar in de draagzak of op mijn borst. Daar zat toen waarschijnlijk ook iets lichamelijks achter, want nadat we na de lockdown eindelijk naar de osteopaat konden ging het beter. Hij werd ‘s nachts nog één keer wakker voor een voeding, maar sliep verder rustig. Tot begin september..
Hij ging staan, dus zijn ledikantje moest naar de laagste stand en sindsdien slaapt hij daar eigenlijk niet meer. Daarnaast ging hij toen sinds twee weken naar de opvang om ik weer moest werken.
Hij slaapt nu al sinds die tijd alleen bij mij, wat ik ‘s nachts helemaal niet erg vind, maar wat overdag wel lastig is soms, omdat er nog een jochie van bijna drie rond loopt. Ik heb dus soms het idee dat de jongste niet genoeg slaap kan krijgen op deze manier, en de oudste niet genoeg één-op-één aandacht. Ik ben alleen met mijn jongetjes, dus verdelen lukt niet, ook ‘s avonds niet. Inmiddels hebben we wel weer een aardig ritme gevonden in het bedriegers waar we ons allesreiniger goed bij lijken te voelen.
Heel soms lukt het om de jongste een poosje in zijn eigen bed te laten slapen, maar als hij dan wakker wordt neem ik hem ook lekker bij me, omdat ik bang ben dat hij anders zijn broer wakker maakt. Zodra ik hem uit bed haal slaapt hij dan verder. Eenmaal in mijn bed wil hij niet eens steeds bij me liggen, als hij maar voelt dat ik er ben. Even een hand op zijn bolletje of ruggetje is dan al genoeg. Alleen als ik uit bed ga om zijn broer op te halen (zowel tussen de middag als ‘s ochtends) wordt hij altijd wakker, terwijl hij dan zijn slaap nog niet echt uit lijkt te hebben.
Op de dagen dat hij bij de opvang is geweest (waar het slapen ook moeilijk gaat omdat de leidsters de slaapkamer niet uit mogen) zoekt hij me ‘s nachts meer op dan wanneer hij overdag ook bij me is geweest.
Nu is zijn broer bij opa en oma slapen, en is er iets in mij dat zegt; maak daar dan gebruik van en probeer het in zijn eigen bedje. Ik heb er zelfs al een matras naast liggen, maar na twee keer huilen als ik hem weg leg denk ik al; hij is er nog niet aan toe.. Dus laat ik hem maar lekker hier liggen, hij heeft het blijkbaar nodig. Of moet ik het meer proberen omdat hij in zijn eigen bedje uiteindelijk meer slaap zal kunnen krijgen?
Wat een verademing om dit stuk te lezen!
Intuïtief voelt het voor mij ook zoveel beter om mijn zoontje (8 maanden) niet huilend inslaap te laten vallen, maar veilig en liefdevol in mijn armen.
Man lief denkt daar helaas anders over. Hij heeft ook totaal geen geduld. Wij hebben in principe ook de nacht verdeeld in twee stukken, waarbij mijn vriend tot 12 uur voor onze knul zorgt en ik het daarna overneem.
Helaas als het hem soms niet lukt om hem na zijn half 12 flesje inslaap te krijgen, sta ik toch op om mijn zoontje inslaap te brengen en lukt het mij dan niet om weer inslaap te vallen. Ik kan dan nog gerust uren wakker liggen voordat ik weer inslaap val. Daarentegen val ik gelukkig altijd wel inslaap als ik hem om 4 uur een flesje geef.
Fijn om jouw ervaring te lezen. En de boeken gaan meteen de prullenbak in! Want dat geeft inderdaad alleen maar een schuld gevoel.
Wat een feest van herkenning om dit te lezen ❤️. Kreeg er tranen van in mijn ogen. Mijn jongste zoon (8,5 maanden) slaapt momenteel erg slecht, meerdere keren per nacht wakker en duidelijk last van verlatingsangst en doorkomende tanden. Ik probeer er zo goed mogelijk voor hem te zijn. Volg indd niet de boeken, maar het moederinstinct. Dat klopt toch altijd wel. Als hij heel overstuur wakker wordt dan helpt ook alleen maar knuffelen, wiegen en zingen/tegen hem praten. Op een gegeven moment gaat hij mee zingen en hangt dan als een aapje aan mij. Daarna valt hij snel weer in slaap. Dank voor het delen van jouw verhaal. Geeft steun en voelt een stuk minder alleen.
En zo is het!!!! Mooi artikel.
Hallo Mildred, bedankt voor je blog, was deze nodig. Op dit moment slaapt onze dochter van 10 maand weer een stuk slechter. Fijn om te lezen dat dit er ook weer bij hoort. Het is ook veel voor zo’n klein mensje, groot worden.
Bedankt voor wie je bent, wat je doet en wat je schrijft. Je bent van onschatbare waarde voor elke moeder die denkt dat ze het niet goed heeft gedaan. Dankjewel!
Jouw visie en inzichten zijn zo waardevol en bemoedigend!
En zo anders dan de meeste slaapcoaches hebben.
Dank je wel
Ik heb een vraag hierover. Ons kindje is inmiddels 15,5 maand en bij ons begon het niet meer zelfstandig in slaap vallen bij de 14de maanden. We gaan nu met hem liggen en leggen hem dan weg. Alleen nu lees ik overal; slaap associatie! Hij weet het zelf ook voortaan, gaat in bed, wijst naar de deur dat hij naar onze kamer wil. In de nacht lukt het ook niet goed meer hem vanuit eigen bedje te sussen, komt dan vrijwel altijd bij ons. Ik weet nu niet of we dit gewoon even zo moeten doen, of dat we nu daadwerkelijk een patroon neerzetten en we hieraan vast zitten tot hij ouder wordt.. ik wil hem met liefde en plezier helpen in slaap te vallen, maar ook niet altijd dit moeten doen omdat ik in de avond nog vaak niet werken en het simpelweg vlot 21:00/21:30 uur wordt voordat hij slaapt. Daarnaast willen mijn man en ik ook wel eens intiem zijn, en hebben daar vaak in de avond tijd voor, maar vinden het niet fijn om intiem te zijn met ons kindje in bed.. Dus.. de vraag; is dit tijdelijk of moeten we nu acuut Iers ondernemen om hem weer in eigen bedje te keren slapen?
Ik wil je even laten weten hoeveel een blog als dit betekent. Je weet het anders schrijf je dit niet, maar wat doet me dit goed te lezen. Dankjewel voor al deze inzichten!!! Mijn oudste is 3,5 en slaapt nu een half jaar goed. Die bleek trouwens last van amandelen te hebben dus slaapt vooral ook door nadat ze er met 3jr uit zijn gehaald. Maar had veel nachtangsten en eerste jaar was zwaar. Nu de jongste lijkt het nog ‘slechter’ te doen ‘s nachts. Heel veel wakker. Maar met hem zijn we zo veel minder streng voor onszelf. Hup, erbij in bed. Voeden? Als het nodig is. We wisselen af als het ons opbreekt maar doen veel ook samen.
Al die goedbedoelde adviezen ‘de vriendin van die kennis heeft ook slaap coaching gedaan en slaapt nu echt door, doe nou’ tot ‘waar ben je dan bang voor als je ze laat huilen?’. Zo fijn deze bevestiging en vooral ook weer de reacties van andere moeders eronder: mijn lieve kinderen zijn niet gek of apart, maar ze hebben de nachten net wat meer liefde nodig dan een baby die toevallig wel veel slaapt snachts. Hou vol mama’s (zeg ik ook tegen mezelf ;))!! Er komt een moment dat je ineens een nacht, een week slaapt en dan ben je het ook snel weer kwijt, dat gevoel van slapeloosheid/moedeloosheid.
Nogmaals, bedankt voor het tegengeluid!