Je baby in slaap laten huilen, je kind wegleggen in bed en weglopen, voedingen ’s nachts weigeren, je baby negeren als hij huilt tussen 7 ’s avonds en 7 ’s morgens: dat wordt allemaal normaal gevonden. Je baby vasthouden als hij huilt, je baby voeden als hij honger heeft, je baby ronddragen als hij je nabijheid nodig heeft: volstrekt krankzinning. Want een goede nacht slaap? Dat lijkt tegenwoordig voor alles te gaan. 

Baby’s slapen anders dan wij

Baby’s slapen anders dan volwassenen. Net als dat ze anders praten als volwassenen, of anders lopen, of anders kruipen, of een ander slaappatroon hebben. De reden is heel simpel: ze zijn geen volwassenen. Ze leren van alles, en ze leren het vanzelf.

Je zet je baby van 2 maanden niet in een corset zodat hij rechtop leert zitten. Je hangt een baby van 4 maanden niet in een wandelwagentje zodat hij kan leren lopen. Je negeert een baby doorgaans niet als hij huilt – want dat is zijn enige manier om te kunnen communiceren.

Maar er is één ding waarbij we vaak volkomen uit het oog verliezen dat een kindje het vanzelf leert. Slapen. Om de één of andere reden is het geaccepteerd dat baby’s niet kunnen praten, lopen, kruipen of schrijven, maar dat een baby niet 12 uur non stop en helemaal alleen kan slapen… dat is ondenkbaar.

Baby’s slapen nou eenmaal anders

Ik heb er al veel over geschreven: baby’s slapen heel anders dan volwassenen, zie bijvoorbeeld ‘hoe echte baby’s slapen in het eerste jaar. Ze hebben een ander ritme, de hersenen zijn nog niet goed ontwikkeld (daarom lopen en praten baby’s ook nog niet), en ze hebben vaak een externe factor nodig om in slaap te vallen.

Het is normaal dat een baby elke anderhalf uur wakker wordt – dat gebeurt in zijn hersenen en is een bescherming tegen wiegendood. Het is ook doodnormaal dat een baby ’s nachts voedingen nodig heeft, zeker tot een maand of 18. Dat komt omdat dat kleine lijfje zó hard groeit, dat hij aan alleen ontbijt, lunch en avondeten niet genoeg heeft. Zijn lijfje groeit 24 uur per dag, en die voeding is ook 24 uur per dag nodig.

Het is ook normaal dat een baby ‘hulp’ nodig heeft om voldoende te ontspannen om in slaap te kunnen vallen – hun hersenen kunnen prikkels niet alleen verwerken en hebben daar hun verzorger bij nodig.

De behoeften van je baby negeren

Het is sociaal en cultureel helaas geaccepteerd om de bovenstaande biologische behoeften van je baby te negeren. Het is normaal om je baby zich avond aan avond in slaap te laten huilen, alleen.

Waar een baby behoefte heeft aan onze nabijheid om zijn dag te kunnen verwerken, laten wij hem alleen huilen. Daar waar een baby misschien honger heeft, laten wij hem alleen huilen. En waar een baby een geruststellende knuffel nodig heeft omdat hij angstig is in de nacht, laten wij hem alleen huilen.

We willen best aan de behoeften van onze baby’s tegemoet komen, zolang ze overeenkomen met onze verwachtingen en passen bij onze levensstijl. En nachtelijk ouderschap past in deze cultuur minder goed in ons leven. We hebben geen mogelijkheid om overdag even op te laden. Er is geen kans dat we zelf ook om half acht ’s avonds in bed kunnen kruipen. En dus moet de baby zich aanpassen.

Wil je dat echt meegeven?

Wil je je baby meegeven dat het normaal is om een kwetsbaar en hulpeloos persoon te laten huilen? Dat het normaal is om iemand te negeren die niet naar je toe kan komen om met woorden een behoefte duidelijk te maken?

Een nacht doorslapen kan toch niet het belangrijkste zijn dat we graag aan onze baby’s of aan onze peuters willen meegeven?

Doorslapen gebeurt echt vanzelf. Als je kindje er klaar voor is. Hij leest geen boeken, hij kent geen gemiddeldes en hij weet niet hoe hij zich zou moeten gedragen van onze maatschappij.

Je baby weet enkel wat hij nodig heeft: jou. Jouw nabijheid, jouw liefde, jouw genegenheid en boven alles de zekerheid dat jij er voor hem bent.

Kies je waarden voor je je keuzes maakt als ouder

Als het goed is, denken we na over bepaalde keuzes die we maken als ouders. We zijn kritisch op wat we onze kleintjes te eten geven, hoe we ze toespreken en hoe we ze leren omgaan met anderen.

Vaak zal daarin ook meespelen hoe we willen dat ze over 20 jaar in de wereld staan. Dat is nog heel erg ver weg als je nu met een dreumes op je arm rondloopt, maar juist in die eerste drie jaar wordt een heel belangrijk deel van het brein gevormd.

De eerste drie jaar bepaalt hoe je kind later tegen anderen aankijkt, hoe hij gehecht is aan andere mensen. Het bepaalt hoe hij later reageert op stress. En het grootste probleem? Al die verbindingen die in die eerste drie jaren worden gelegd, zijn bijna niet meer uit te wissen.

Dus als je als ouder je keuzes maakt, dan probeer je die vanuit liefde te maken. Als je kijkt naar de waarden die je wil meegeven, zal bovenaan waarschijnlijk staan: liefde kunnen tonen, genegenheid voor anderen hebben, een helpende hand willen bieden.

En juist daarom is het zo belangrijk om goed na te gaan welke keuzes je maakt. Wat geef je het ontwikkelende brein van je baby mee? Is dat liefde en zorg voor de meest kwetsbare mensen? Is dat geduld en genegenheid? Of is het dat een nacht slaap belangrijker is dan zijn behoeften?

Er zijn echt andere opties

Ik weet uit ervaring hoe vermoeiend het is als je baby niet doorslaapt. Hoe frustrerend het is om nacht na nacht je baby te moeten aaien, voeden, geruststellen als hij wakker schrikt. Hoe het voelt om half wakker op je werk te functioneren.

Ik zeg niet dat het makkelijk is, dat is het namelijk niet. Het is vermoeiend en het vraagt meer van je dan je soms kan geven. Maar die eerste paar maanden, die eerste drie jaar, die zijn zo voorbij. Het leven van je kleintje begint daarna. En dan wil ik dat hij weet: ook ’s nachts is hij belangrijk. ’s Nachts ben ik er ook voor hem. Ook als ik dat eigenlijk soms helemaal niet wil.

Verder lezen?

Wil je meer lezen over de natuurlijke ontwikkeling van babyslaap? Hieronder de belangrijkste links: