Soms slapen kindjes uren weg op de opvang en bij de oppas, maar thuis… 30 minuten en dan alleen in jouw armen. Hoe kan er zo’n groot verschil zijn in hoe een kindje slaapt? Ik leg twee mogelijke redenen uit, en leg je gelijk uit waarom het niet jouw fout is als je kindje moeizamer slaapt.

Hoe frustrerend is het dat íédereen je kindje beter in slaap kan laten vallen én langer kan laten slapen dan jij? Het kan je als moeder enorm onzeker maken dat je kindje overal goed slaapt, en dat jij je kindje niet lang kan laten slapen.

De uitleg daarvan geef ik in deze video. De samenvatting vind je onder de video.

Heb je het probleem omgekeerd en slaapt jouw kindje thuis fantastisch en op de opvang amper? Dat kan ook en behandel ik in deze video.

Meer prikkels en uitdaging

Een voor de hand liggende reden is dat kindjes veel meer prikkels en uitdaging hebben in een andere omgeving dan thuis. Net als wij volwassenen, is het inspannend om in een andere omgeving te zijn. Dat kan zowel positief als negatief zijn.

De grote hoeveelheid prikkels en de interactie met anderen kan ervoor zorgen dat een kindje een stuk vermoeider is als ze eenmaal naar bed gaat. En waar ze thuis soms te snel en te wakker in bed worden gelegd, gaan ze op de opvang vlot slapen omdat ze erg moe zijn.

Ook kost het een kindje soms meer energie als jij niet dichtbij ze bent. Waar ze anders jou hebben om te co-reguleren en tot rust te komen, kunnen ze dat niet zonder jou. Zeker als een kindje erg jong is, kan dat veel energie kosten. Het kan er dan voor zorgen dat ze daardoor ook vermoeider zijn.

(Kan je je hier geen voorstelling van maken? Probeer je maar in te denken dat je een hele dag in een vergadering zit. Of op een verjaardag bent met allemaal mensen die je ontzettend veel energie kosten en waarbij jij je groot probeert te houden, terwijl je het heel spannend vindt. Dat kost erg veel energie.)

De invloed van stress

Een andere reden dat kindjes op de opvang of bij de oppas goed slapen, kan zijn omdat ze stress ervaren. Bij stress reageert iemand op één van de drie manieren: vechten, vluchten of bevriezen. Het is geen verrassing dat een kindje niet kan vluchten op de opvang. Vechten is één van de twee reacties die overblijven. Sommige kindjes slapen gewoon niet op de opvang. Dat neem ik door in deze video.

Andere kindjes kiezen voor de bevriesreactie en houden zich stil als ze in bed worden gelegd. Het is al spannend om zonder hun primaire verzorger te zijn, maar als ze vervolgens ook de vervangende verzorger de kamer uit zien lopen, reageert het lijfje door zich zo stil mogelijk te zijn.

Vak wordt dit gezien als een kindje dat heel goed en lang slaapt op de opvang. Even aannemelijk is dat een kindje zich gewoon stilhoudt, ook als hij wakker wordt na een slaapcyclus in een vreemde omgeving. Pas als er een ongemak is dat groter is dan de stress (honger, een natte luier, toenemende angst), gaat een kindje weer geluid maken.

Thuis: korte slaapjes in jouw armen

Stel je voor dat je kindje op de opvang of bij de opvang lang slaapt en heel stil is. Dat kan jou dan onzeker maken en ervoor zorgen dat je graag wil dat je kindje thuis ook goed gaat slapen.

Vaak zie je echter dat een kindje thuis nog iets slechter gaat slapen, en bijvoorbeeld alleen maar in jouw armen wil slapen, of wakker schrikt na een korte slaapcyclus als je je kindje in bed legt.

Dit is volkomen natuurlijk gedrag. Een kindje dat in een vreemde omgeving goed slaapt, heeft thuis juist extra jouw nabijheid en liefde nodig om eventuele stress te reguleren en weer bij te tanken. Leg je je kindje in zijn eigen bed, dan schrikt hij na een slaapcyclus wakker en heeft jouw nabijheid weer nodig om te kalmeren.

Je hoeft je hier niet schuldig om te voelen, of het idee te hebben dat je zelf iets verkeerd hebt gedaan. Je kindje heeft meer behoefte aan jou en je veiligheid, en je mag dat geven. Ik kan me heel goed voorstellen dat het voelt alsof jij iets verkeerd doet en iedereen beter voor je kindje kan zorgen, maar dat is niet waar.

Probeer je kindje thuis de geborgenheid en nabijheid te geven die hij éxtra nodig heeft na een dag zonder jou. Dat langere slapen komt vanzelf. Probeer je eigen rust te pakken door met je kindje in bed te kruipen, probeer de verbinding te herstellen en ervan te genieten.

Als ze ouder worden, gaan ze ook thuis uit zichzelf beter slapen. En tot die tijd mag je er voor je kindje zijn. Dan heb je niet iets verkeerd gedaan. Dan help je juist je kindje de spanning, prikkels en indrukken te reguleren die hij niet kwijt kan op de opvang.