Om de één of andere reden is het in onze cultuur nogal een ding: een baby hoort te slapen, een baby hoort in een eigen bed te slapen en een baby hoort alleen te slapen. Die eerste is correct: baby’s kunnen heel veel slapen. Maar in een ledikant, helemaal alleen? Daar is je baby het helemaal niet mee eens. Wat is er aan de hand?

Stel je eens voor: een baby heeft maandenlang opgevouwen gezeten in je buik, werd gewiegd als je liep, leefde in een donderend geraas van je darmen, bloedbanen en het kloppen van je hart. Er was een constante toevoer van voeding en de juiste hormonen die bepaalden of het dag of nacht was. Het was donker en warm, een plekje dat helemaal veilig was.

Dan, na een hoop geduw en getrek, is er opeens fel licht, alle ruimte, kou en stilte.
Het is geen wonder dat een baby na de bevalling nog maar één ding wilt: terug naar jou, terug naar de warmte, veiligheid en voeding. Je bent alles dat hij kent en een baby is biologisch geprogrammeerd om enkel en alleen die veiligheid op te zoeken – hij hunkert daarnaar. Dat betekent dat een baby eigenlijk niet alleen kan slapen. Sterker nog, alle alarmbellen gaan af zodra je probeert je baby weg te leggen in zijn eigen bedje, hoe diep hij ook in slaap lijkt.

Er zijn een aantal redenen waarom een baby simpelweg niet in zijn eigen bed wilt slapen.

>> Lees ook: Mama, word eens wakker, alsjeblieft? <<

1. Het is onnatuurlijk

Na maanden de nabijheid van de moeder te hebben gekend, is het beangstigend om alleen te zijn. Vrijwel alle andere zoogdieren slapen samen met hun kleintjes, het liefst dicht tegen de moeder aan. Overigens gebeurt het wereldwijd ook nog steeds het meest: de hele familie in één bed of op één kamer.

De voordelen van samen slapen met je baby zijn groot, maar het is wel belangrijk om de gouden regels van het samen slapen aan te houden.

2. Je baby in bed leggen zorgt voor een schrikreactie

Als je baby in je armen in slaap valt, ligt hij opgevouwen, in een kommetje van je armen. Hij hoort je hart kloppen, voelt je ademhaling en is volledig veilig en ontspannen. Als je je baby vervolgens weghaalt uit die warmte en probeert neer te leggen in een ledikant maakt hij een neerwaartse beweging. Het gevoel van vallen zal je baby waarschijnlijk direct alarmeren en wakker maken.

Gebeurt dat niet? Dan is de kans groot dat je baby bij de eerste beweging die hij maakt realiseert dat hij niet meer stevig wordt vastgehouden en schrikt hij wakker.
Als laatste zal het geluid dat hem in slaap heeft geholpen – het kloppen van je hart en het geluid van je ademhaling – verdwijnen. Het gevoel van onveiligheid zorgt ervoor dat je baby weer wakker kan schrikken.

Toen ik in de eerste weken probeerde om mijn zoontje soms te laten slapen in zijn bedje, kon ik blij zijn als hij zo’n 30 minuutjes sliep. Daarna ging hij een nieuwe slaapcyclus in en schrok hij wakker. Droeg ik hem in een draagdoek? Dan kon hij met gemak drie of vier uur achter elkaar slapen.

3. Een ledikant is net een gevangenis

Laten we eerlijk zijn: een ledikantje is misschien ‘veilig’ en handig, maar echt kindvriendelijk ziet het er niet uit. En zo voelt het voor een baby ook niet. Ze kunnen er niet zelf in als ze moe zijn, ze kunnen er niet zelf uit als ze wakker zijn. Een baby is afhankelijk van jou om in zijn bedje te kunnen en er weer uit te mogen.

4. Het is stil in de babykamer

Je baby heeft maanden in een flink kabaal geleefd. Ik bedoel, heb je je eigen buik wel eens horen rommelen? Of met je oor op iemands buik gelegen? Niet bepaald een rustige omgeving.

Toch is stil zijn één van de eerste dingen die we proberen om een baby te laten slapen in zijn eigen bed. De oorverdovende stilte is alles behalve fijn om in te slapen na maanden geruststellend geruis en geklop. Is het je wel eens opgevallen dat een pasgeboren baby goed in slaap valt op het geluid van de douche, stofzuiger of afzuigkap?

De eerste weken van mijn zoontjes leven is de bovenverdieping nog nooit zó schoon geweest als toen, omdat ik soms wel twee keer per dag de slaapkamers zoog om daarna even rust te hebben.

Het is niet gek dat een baby het luxe ledikant liever niet gebruikt. Gelukkig zijn er zat alternatieven, zoals samen slapen, witte ruis en een vloerbed.

>> Lees ook: Hoe echte baby’s slapen in het eerste jaar <<